Podczas drugiej wojny światowej w obozie koncentracyjnym Ravensbrück i jego ponad czterdziestu podobozach naziści więzili przeszło 140 tysięcy osób, głównie kobiet, ale też dzieci oraz mężczyzn około czterdziestu narodowości. 19 maja 2017 roku, dzięki wsparciu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Zachodniopomorskiego, Muzeum Narodowe w Szczecinie – Centrum Dialogu Przełomy zorganizowało lekcję historii w byłym obozie. W przedsięwzięciu wzięła udział młodzież z Gimnazjum nr 14 i XI Liceum Ogólnokształcącego w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 4 im. Armii Krajowej w Szczecinie oraz Liceum Ogólnokształcącego w Zespole Szkół nr 2 im. Noblistów Polskich w Choszcznie.

W 1939 roku w pruskiej wiosce Ravensbrück, niedaleko kurortu Fürstenberg w dawnej Meklemburgii, na zlecenie SS powstał największy na terytorium Niemiec obóz koncentracyjny dla kobiet. W kwietniu 1941 roku stworzono tu obóz dla mężczyzn, a  w czerwcu 1942 roku w bezpośrednim sąsiedztwie powstał tak zwany „prewencyjny obóz młodzieżowy Uckermarkt” dla młodych kobiet i dziewcząt. Na terenie otoczonym murem powstał Industriehof(kompleks przemysłowy), a firma Siemens &Halske wybudowała dwadzieścia hal produkcyjnych, w których przymusowo zatrudniano więźniarki. Dziesiątki tysięcy uwięzionych zmarły na skutek katastrofalnych warunków w obozach. Tysiące rozstrzelano, zagazowano lub zamordowano w inny sposób. Ewakuacja obozu w 1945 roku spowodowała śmierć kolejnych ponad dwudziestu tysięcy ludzi. Gdy 30 kwietnia 1945 roku Rosjanie wkroczyli do Ravensbrück, na terenie obozu znajdowało się zaledwie około dwa tysiące chorych.

12 września 1959 roku w ówczesnym NRD otwarto Narodowe Miejsce Przestrogi i Pamięci Ravensbrück, a jego centrum uczyniono rzeźbę z brązu Niosąca dłuta Willa Lammerta, która stała się znakiem rozpoznawczym instytucji. Po zjednoczeniu Niemiec od 1993 roku obiekt przemianowano na Miejsce Przestrogi i Pamięci Ravensbrück. Od roku 2002 w dawnych domach nadzorczyń funkcjonuje też Międzynarodowy Ośrodek Spotkań Młodzieży.

Podczas lekcji niemiecka przewodniczka zwróciła uwagę na fakt, że po wojnie Niemcy musieli w swej pamięci wyraźnie rozdzielić to, co nazistowskie, od tego, co niemieckie. Przywołała pamięć o młodych Polkach – więźniarkach, zwanych królikami –wykorzystywanych przez nazistów do doświadczeń pseudomedycznych. Podkreśliła, że po wojnie zaledwie ośmiu dowódców SS z obozu w Ravensbrück skazano na śmierć, a ponad jedna czwarta kierownictwa nigdy nie została pociągnięta do odpowiedzialności karnej. Kolejnym punktem wydarzenia było oddanie hołdu ofiarom nazizmu i złożenie wiązanek w miejscach do tego przeznaczonych. Uczniowie (zarówno w grupach, jak i indywidualnie)zwiedzali były obóz, który niedawno był tym, co nieludzkie i okrutne, a dziś stanowi symbol pamięci wspólnej oraz  miejsce spotkań pokoleń Polaków i Niemców.

Opr. Ewa Sobota