W kwietniu 1989 r., zgodnie z postanowieniami Okrągłego Stołu, Rada Państwa ustaliła datę pierwszych w powojennej Polsce częściowo wolnych wyborów na 4 i 18 czerwca. Rozpoczęła się kampania wyborcza. Kandydaci „Solidarności” otrzymali dostęp do prasy, na ulicach pojawiły się plakaty i ulotki. Władze wyraziły również zgodę na wydawanie przez „Solidarność” własnej prasy, najpierw „Gazety

Wyborczej”, a następnie „Tygodnika Solidarność”.

Prowadzenie kampanii wyborczej kandydatów „Solidarności” i szeroko rozumianej opozycji na posłów i senatorów kierownictwo Związku powierzyło utworzonemu w kwietniu Komitetowi Obywatelskiemu „Solidarność”. W całym kraju zaczęły powstawać spontanicznie komitety obywatelskie.

Pierwszy w kraju regionalny komitet wyborczy powstał w Szczecinie już 23 marca i przyjął nazwę Obywatelski Komitet Porozumiewawczy Regionu Pomorza Zachodniego. Jego pracami kierował Mieczysław Ustasiak. Kandydatami OKP w wyborach do Sejmu zostali:

  • z okręgu wyborczego w Szczecinie– Józef Kowalczyk i Jerzy Zimowski,
  • z okręgu wyborczego w Świnoujściu – Bohdan Kopczyński,
  • z okręgu wyborczego w Stargardzie – Artur Balazs,

W wyborach do Senatu:

  • Mieczysław Ustasiak,
  • Edmund Bilicki.

Do pracy na rzecz kandydatów „Solidarności” zgłaszało się wielu ludzi ze Szczecina i całego województwa. To dzięki ich wiedzy, zaangażowaniu i oddaniu możliwe było sprawne przeprowadzenie kampanii i dotarcie do wielu środowisk oraz sukces wyborczy. Wszyscy kandydaci OKP-u weszli do parlamentu w pierwszej turze wyborów.

 

oprac. MNS-CDP